Omdat het qua timing wel handig was dit boekje nu te lezen, heb ik het even gelezen naast de Hitchhikers Guide. In Broertjes & Zusjes. Zo stimuleer je een warme band tussen je kinderen (Dr. Sheila van Berkel en Dr. Kirsten Buist) kun je onder andere lezen hoe je een eerste kind goed kunt voorbereiden op de komst van een broertje of zusje, hoe je de onderlinge band kunt stimuleren en hoe je met problemen en conflicten om kunt gaan. Voordat ik het boek kocht, las ik de omschrijving en dit leek me ideaal om nu te lezen. Was dat ook zo?
Bewustwording
Het boekje (111 pagina’s), leest ontzettend snel weg. Ook al las ik het naast mijn ‘hoofdboek’, had ik het na 3 avonden uit. Het is helder en toegankelijk geschreven. Inhoudelijk gezien had ik blijkbaar vanuit gezond verstand al gehandeld zoals de Dr.’s voorschrijven. Sommige dingen (nog) niet, en daarbij was het fijn om daar even op gewezen te worden of aan het denken te worden gezet. Ik vond het erg fijn om me in te kunnen leven in hoe het is voor een 3-jarige als er ineens een levensveranderende ervaring op de proppen komt. Dat is een van de dingen die je beseft als je dit boekje leest: De komst van onze tweede dochter, is voor haar als de komst van de eerste voor ons is geweest. Dat is nogal wat.
Open deur?
Omdat ik het grootste deel van wat er in dit boekje staat al toepaste (en de rest voor in de toekomst grotendeels ook al past bij hoe ik erover denk) zou je kunnen zeggen dat er open deuren worden ingetrapt. Maar toch vind ik dat geen goede recensie: Ik denk dat het voor iedere ouder die dit gaat meemaken, goed is om over dit soort dingen na te denken. Bewustwording kan nooit kwaad, en het helpt om te investeren in de belevingswereld van je kind(eren). Ik denk dat ouders die de impact van zo’n bijzondere gebeurtenis niet erkennen, een kans mislopen om er iets bijzonders van te maken en te houden. Dat doet iedereen op een eigen manier en dat is allemaal prima, bij mij helpt het lezen van een artikel of boek altijd. Ik denk altijd standaard (te veel…) over dingen na, maar dat geldt misschien niet voor iedereen. Dan is het fijn om even aan het denken te kunnen worden gezet over zoiets belangrijks.
Onzeker
Maar ik schreef hierboven “bewustwording kan nooit kwaad”. Dat is zo, maar in dit boekje worden allemaal manieren beschreven hoe een eerste kind om kan gaan met de komst van een tweede. En aangezien dat Emma nog nooit is overkomen wéét ik niet van te voren hoe ze gaat reageren. Natuurlijk ken ik haar als de beste, en kan ik op basis van haar karakter een inschatting maken. Maar weten doe ik het niet. Daardoor werd ik af en toe ineens bezorgd als ik las over de mogelijke reacties en mogelijke gevolgen van deze gebeurtenis. Ik werd er soms onzeker van. Dan lag ik even wakker: “Komt het allemaal wel goed?!” Maar in de vroege ochtend erna kroop ik dan nog eventjes bij Emma in bed en hadden we het er even over. Dan was ik meteen gerustgesteld: Dit komt wel goed. Dat heeft te maken met haar karakter, maar ook met het besef dat ook uit dit boekje voortkomt. Namelijk: Je kunt als ouder hier ontzettend veel invloed op hebben. Hoe jij je als ouder gedraagt, heeft effect op hoe je kind hiermee omgaat. En dat is een fijne en geruststellende gedachte. Voor mij af en toe wel fijn om te beseffen, ook al is dat voor veel mensen vast vanzelfsprekend.
Generatie
Ergens was het ook wel een confrontatie. Ik dacht tijdens het lezen vaak: “Hoe was ik eigenlijk als jongste kind? Hoe ben ik eigenlijk met onze zusjesband omgegaan?” Het boek is natuurlijk een afspiegeling van de tijd: Hoe er pedagogisch wordt gehandeld, is heel erg door de tijd bepaald. Waar er in dit boekje bij wordt stilgestaan, werd er 30 jaar geleden niet. Ik ben dan ook best wel benieuwd hoe hier een of twee generaties terug naar wordt gekeken. Wordt er dan in dit boekje teveel bij de gevoelens van kinderen stilgestaan (dat kan naar mijn idee namelijk niet ;))? Vinden ouders uit die generaties dit overdreven? Of zouden ze baat gehad hebben bij dit soort pedagogische tips destijds?
Meer kinderen
Het boek gaat specifiek over de komst van een tweede kind. De titel Broertjes & Zusjes. Zo stimuleer je een warme band tussen je kinderen is in die zin eigenlijk wel een beetje misleidend. Als je meer dan twee kinderen hebt, kun je misschien sommige dingen extrapoleren naar de band tussen de afzonderlijke broertjes of zusjes. Maar het boek gaat bijvoorbeeld niet in op de rol van de middelste of de dynamiek binnen een gezin met meer dan twee kinderen. Dat is jammer, want dat had best gekund. En ook als je de titel leest, kun je denken dat je in het algemeen meer kunt lezen over de band tussen broertjes of zusjes, niet alleen over de komst van een tweede kind.
Conclusie
Ik heb er geen spijt van dat ik dit boekje heb gelezen. Het kostte weinig van mijn tijd, en ik vind het fijn om bewust om te gaan bij de opvoeding van mijn dochter(s). Het is geen eye-opener geweest, omdat ik veel dat er in dit boekje stond al toepaste op basis van mijn gezond verstand en mijn idee van opvoeden. Maar het kon geen kwaad, al was het alleen maar om zelf nog even stil te staan wat er binnenkort gaat gebeuren: de uitbreiding van ons gezin, de komst van onze tweede dochter en zusje. Nog maar eventjes!