Blonde jongens en blauwe draken

07-04-2007: Eragon – Christopher Paolini

Dit boek ben ik gaan lezen omdat een vriendin het aan me wilde lenen en ik de film had gezien. De film vond ik slecht (behalve dat de natuur mooi uitkwam door het filmen vanaf grote hoogten) en ik hoopte dat het boek me op andere gedachten zou brengen. Dat deed het niet. Eragon was niets voor mij. Ik vond het van een aan elkaar schrijven van cliché’s en het hield me niet echt vast. Het prikkelde me niet om verder te lezen. Toch moet ik altijd elk boek uitlezen waar ik aan begin en dat is wat ik heb gedaan: ik heb het uitgelezen. Maar een vervolg komt er voor mij niet op. Ik denk ook dat ik het boek niet zou zijn gaan lezen als ik had geweten dat het geschreven was door een tiener. Natuurlijk heel knap als je een boek kunt schrijven op die leeftijd, maar ik lees dan liever iets rijpers. Volgende keer hopelijk weer beter!