19-03-2007: Stoppen met Roken voor Vrouwen – Allen Carr
Ik begon een beetje sceptisch aan dit boek. Ik zag het als één grote schreeuwende reclame-spot. Één van de voorwaarden bij het lezen van het boek was echter: Wees onbevooroordeeld. Daar heb ik me – in tegenstelling tot de voorwaarde om niet proberen te minderen of stoppen voor je het boek uit hebt (want ik rook sinds vorige week dinsdag niet meer) – aan proberen te houden. En dat is volgens mij wel redelijk gelukt. Al werd het soms in mijn ogen wat overtrokken gebracht (capslock wordt bijvoorbeeld wel erg vaak gebruikt, net zoals het uitroepteken absoluut niet wordt geschuwd), zat ik ook vaak genoeg hardop te lachen vanwege de manier waarop de ‘heerlijke waarheid’ werd gebracht en moest ik soms echt de neiging om in mijn handen te klappen en te roepen: “Ja, precies!” weerstaan. Voor mij zijn er met dit boek heel wat fabeltjes uit de wereld geholpen. Dingen die niet-rokers makkelijk zelf kunnen bedenken, maar die ik als 1-pakje-per-dag-roker toch écht niet meer zag. En dat helpt. Het scheelt zoveel als je het trucje door hebt. Dat maakt roken eigenlijk zó vreemd. Vooral nog verstandelijk gezien, want ik blijk nog net iets te hedonistisch om metéén afstand te kunnen doen van het ‘roken-kan-prettig-zijn’-idee, maar ik blijf dit boek gewoon lekker bij me dragen, zodat ik – mocht het nodig zijn – in a jiffy kan zien wat voor onzin het eigenlijk is. Nou goed, bottom-line voor mij is: Maar ik rook niet. Hiep hoi!