Soit

Toen ik aan kwam fietsen en zag dat de luxaflex van het keukenraam van mijn vriendin dicht waren, had ik het al aan kunnen voelen. In de drie jaar dat mijn vriendin er woont, heb ik de luxaflex nog nooit dicht gezien. Hmm, something fishy! Het bleek dat ik die middag niet ging oppassen op haar lieve dochter zoals gepland, maar dat ik als verrassing werd ontvoerd in de Rotterdamse tram.

Ik had geen vermoeden waar we naartoe gingen, maar toen ik de mevrouw van de RET hoorde zeggen “halte ‘s-Gravendijkwal”, dacht ik: “Soit!” :Mijn alltime favorite restaurant! Sinds een jaar of vijf, komen we hier zodra we iets te vieren hebben. Verjaardagen, afstuderen, een huis kopen: Alle belangrijke momenten in het leven worden bij Soit gevierd. Wat we er gingen doen, geen idee. Voor het raam van het restaurant giebelig wat foto’s maken, en al snel deed Marc, de chef-kok, de deur open. Ik deed mijn best om het niet enthousiast uit te gillen toen hij zei dat we die middag een kookworkshop zouden gaan doen. Ik moet mijn best doen om een betere manier te bedenken om mijn middag te slijten. Wat was het leuk!

We mochten allemaal een ‘station’ in de keuken bemannen. Aangezien ik er in mijn kookervaring nogal onhandig in ben, mocht ik de sauzen op mijn naam zetten. Ik heb pesto, Hollandaise en Beurre Blanc gemaakt. Wat heb ik er veel van opgestoken! Pesto had ik al wel eens gemaakt, maar nu heb ik een basis recept gemaakt, waarvan de ik de hoeveelheden nooit meer ga vergeten. Marc en ik hebben alleen een aantal keer geproefd en wat aangepast, omdat ik ‘m (zeur die ik ben) te zout vond. Uiteindelijk hadden we toen een veel te grote hoeveelheid gemaakt. Hopelijk konden ze er achteraf nog iets mee. Waar ik ook teveel van had genomen, was de ui. Ik netjes mijn ui snijden (nog veel te grof voor zo’n niveau als bij Soit…), zei Marc dat ik maar een heel klein beetje nodig had. Ik werd al zenuwachtig bij het idee dat ik het zou verspillen. Wat ook erg grappig was: Thuis ben ik altijd heel netjes tijdens het koken, en hier maakte ik er een rommeltje van. Ik vroeg aan chef Dennis: “Ik heb er wel een troep van gemaakt hè?”, en hij beaamde dat met een lach. Om Marc’s opmerking toen ik met een garde in mijn hand stond moest ik ook erg lachen: “Hobbykoks of amateurs willen altijd overal in roeren.” Ik legde snel de garde weg.

Ik heb respect en dankbaarheid voor het geduld van beide chefs, en ik heb ontzettend veel geleerd. Zo weet ik nu dat de basis voor een Hollandaise een ‘gastrique’ heet, en dat je bij de Beurre Blanc de saus met boter dikker maakt door hem te ‘monteren’. Het maken van de sauzen heeft me ook meer zelfvertrouwen gegeven. Ik heb al een aantal keer in de keuken meegemaakt dat mijn sauzen of andere gerechten in de schift gingen. Nu heb ik trucs geleerd om dat te voorkomen, zoals de saus au bain marie garen, en bij geval van nood een beetje bloem toevoegen. Ik mag Marc nu altijd lastigvallen met mijn kookvragen (“gewoon even bellen, of een appje sturen”) en als we weer komen eten bij Soit, mag ik boven even hallo komen zeggen.

Verder is er door de rest van de groep bruchetta met tomatensalsa, geitenkaasrolletjes met courgette en aubergine – waar de pesto heerlijk bij was! – Hollandse asperges met lamsham (waar de Hollandaise en Beurre Blanc bij werden geserveerd) en roseval aardappeltjes en als dessert chocolade soufflé gemaakt.

Het was echt een geweldige middag. Gezellig, ongedwongen, leerzaam, inspirerend, bijzonder, en last but not least: Wat was het lekker! We mochten namelijk alles onder het genot van een glas wijn zelf in het restaurant opeten, en we konden allemaal niet geloven dat we het zelf hadden gemaakt. Foto’s van de recepten volgen nog!

Soit, Marc en Dennis: ongelofelijk bedankt!