Met dank aan een heleboel vrienden en familie zijn Marc en ik de trotse bezitters van deze mooie apparaten! Ermee lijkt onze keuken steeds professioneler te worden. Wat een prachtige huwelijkscadeaus! We hebben er meteen al gebruik van gemaakt: een mooie cake gebakken voor mijn verjaardag, en we zetten elke dag heerlijke koffie met de espressomachine. Melk opschuimen gaat alleen nog niet zo goed; dat moeten we nog leren. Gisteren hebben we van de overige huwelijkspot bij de Bijenkorf ook nog professionele messen gekocht, om het helemaal compleet te maken. Het peper- en zoutstel naast de keukenmachine (die we van Oma de B. hebben gekregen), hebben we van mijn lieve collega’s gehad. Wat een verwennerij!
Jaar: 2016
Een impressie
May 13, 2013
Hierbij, zoals beloofd, een impressie van de kookworkshop bij Soit!
- Voorgerechten: Bruchetta met Tomatensalsa en Geitenkaasrolletjes van courgette en aubergine met pesto;
- Hoofdgerecht: Asperges met Lamsham, Beurre Blanc, Hollandaise en roseval aardappeltjes;
- Dessert: Chocolade souffle met vanille ijs.
Soit
May 10, 2013
Toen ik aan kwam fietsen en zag dat de luxaflex van het keukenraam van mijn vriendin dicht waren, had ik het al aan kunnen voelen. In de drie jaar dat mijn vriendin er woont, heb ik de luxaflex nog nooit dicht gezien. Hmm, something fishy! Het bleek dat ik die middag niet ging oppassen op haar lieve dochter zoals gepland, maar dat ik als verrassing werd ontvoerd in de Rotterdamse tram.
Ik had geen vermoeden waar we naartoe gingen, maar toen ik de mevrouw van de RET hoorde zeggen “halte ‘s-Gravendijkwal”, dacht ik: “Soit!” :Mijn alltime favorite restaurant! Sinds een jaar of vijf, komen we hier zodra we iets te vieren hebben. Verjaardagen, afstuderen, een huis kopen: Alle belangrijke momenten in het leven worden bij Soit gevierd. Wat we er gingen doen, geen idee. Voor het raam van het restaurant giebelig wat foto’s maken, en al snel deed Marc, de chef-kok, de deur open. Ik deed mijn best om het niet enthousiast uit te gillen toen hij zei dat we die middag een kookworkshop zouden gaan doen. Ik moet mijn best doen om een betere manier te bedenken om mijn middag te slijten. Wat was het leuk!
We mochten allemaal een ‘station’ in de keuken bemannen. Aangezien ik er in mijn kookervaring nogal onhandig in ben, mocht ik de sauzen op mijn naam zetten. Ik heb pesto, Hollandaise en Beurre Blanc gemaakt. Wat heb ik er veel van opgestoken! Pesto had ik al wel eens gemaakt, maar nu heb ik een basis recept gemaakt, waarvan de ik de hoeveelheden nooit meer ga vergeten. Marc en ik hebben alleen een aantal keer geproefd en wat aangepast, omdat ik ‘m (zeur die ik ben) te zout vond. Uiteindelijk hadden we toen een veel te grote hoeveelheid gemaakt. Hopelijk konden ze er achteraf nog iets mee. Waar ik ook teveel van had genomen, was de ui. Ik netjes mijn ui snijden (nog veel te grof voor zo’n niveau als bij Soit…), zei Marc dat ik maar een heel klein beetje nodig had. Ik werd al zenuwachtig bij het idee dat ik het zou verspillen. Wat ook erg grappig was: Thuis ben ik altijd heel netjes tijdens het koken, en hier maakte ik er een rommeltje van. Ik vroeg aan chef Dennis: “Ik heb er wel een troep van gemaakt hè?”, en hij beaamde dat met een lach. Om Marc’s opmerking toen ik met een garde in mijn hand stond moest ik ook erg lachen: “Hobbykoks of amateurs willen altijd overal in roeren.” Ik legde snel de garde weg.
Ik heb respect en dankbaarheid voor het geduld van beide chefs, en ik heb ontzettend veel geleerd. Zo weet ik nu dat de basis voor een Hollandaise een ‘gastrique’ heet, en dat je bij de Beurre Blanc de saus met boter dikker maakt door hem te ‘monteren’. Het maken van de sauzen heeft me ook meer zelfvertrouwen gegeven. Ik heb al een aantal keer in de keuken meegemaakt dat mijn sauzen of andere gerechten in de schift gingen. Nu heb ik trucs geleerd om dat te voorkomen, zoals de saus au bain marie garen, en bij geval van nood een beetje bloem toevoegen. Ik mag Marc nu altijd lastigvallen met mijn kookvragen (“gewoon even bellen, of een appje sturen”) en als we weer komen eten bij Soit, mag ik boven even hallo komen zeggen.
Verder is er door de rest van de groep bruchetta met tomatensalsa, geitenkaasrolletjes met courgette en aubergine – waar de pesto heerlijk bij was! – Hollandse asperges met lamsham (waar de Hollandaise en Beurre Blanc bij werden geserveerd) en roseval aardappeltjes en als dessert chocolade soufflé gemaakt.
Het was echt een geweldige middag. Gezellig, ongedwongen, leerzaam, inspirerend, bijzonder, en last but not least: Wat was het lekker! We mochten namelijk alles onder het genot van een glas wijn zelf in het restaurant opeten, en we konden allemaal niet geloven dat we het zelf hadden gemaakt. Foto’s van de recepten volgen nog!
Soit, Marc en Dennis: ongelofelijk bedankt!
Favoriete leftovers
May 1, 2013
Eigenlijk is dit recept geschikter voor een gure herfstavond, maar ik houd nu eenmaal van walnoten, en van paddestoelen. Bovendien waren er walnoten over van de platte notentaart van afgelopen weekend. Dan heb ik er maling aan dat het al mei is. Één plus één is onderstaand gerecht geworden. Niet moeilijk, ook voor de vegetarische liefhebber, en het belangrijkste nog: het smaakte goed! Natuurlijk een dooddoener om dat over je eigen recept te zeggen, maar ik was gelukkig niet de enige die het vond. Dat het door die keuring heen is gekomen, zegt nogal wat. Al vond mijn tafelgenoot wel dat voortaan de walnoten niet in de saus gedaan moeten worden, maar achteraf over het gerecht gestrooid moeten worden. Ach, dat is best te doen. Dit is wat ik heb gedaan om het gerecht te maken:
Ingrediënten, voor 2 personen
- 175 g pipe rigate
- 25 g margarine
- 1 teen knoflook, fijngehakt
- 200 g gemengde paddestoelen, schoongemaakt en gesneden
- 100 g walnoten, fijngehakt
- 200 ml room
- 1/2 tl gedroogd salieblad (als je vers hebt: doen! Hak dan drie blaadjes fijn)
- handje verse basilicum, fijngehakt
- 25 g verse parmesan + extra
Bereiding
- Kook de pasta in gezouten kokend water beetgaar. Maak ondertussen de saus. Verwarm de boter en smoor hierin de knoflook een minuutje. Doe de paddenstoelen in de pan en bak ze ongeveer 4 minuten mee.
- Doe de room bij de paddenstoelen en zet het vuur iets hoger. Laat een beetje indikken.
- Doe de walnoten en salie erbij en breng om smaak met zout en peper. Als de pasta gaar is, giet je hem af. Bewaar wat van het kookvocht.
- Doe de pasta bij de saus. Als de saus te dik is geworden, doe je wat van het kookvocht van de pasta erbij. Doe de parmesan bij het gerecht en roer op het allerlaatst de basilicum erbij. Schep op borden en maak af met wat vers geraspte parmesan. Eet smakelijk!
Hoera!
April 26, 2013
Voor Marc’s verjaardag heb ik op verzoek Rudolph van Veens Platte Notentaart gemaakt, maar dan met wat aanpassingen. In plaats van de amandelen met vlies, heb ik zonder vlies gebruikt en in plaats van de gedroogde cranberries heb ik gedroogde abrikoosjes genomen. De pistachenoten heb ik eruit gelaten en in plaats van gekonfijte sinaasappelschil heb ik sukade in de taart verwerkt. Ik ben er erg benieuwd naar! Straks gaan we ‘m proeven. Verder heb ik mijn welbekende kruimeltaart gebakken, maar in plaats van kersen heb ik er de vulling van de appeltaart in gedaan, zodat we een appelkruimeltaart hebben. Cheers!
Pasen
April 1, 2013
Als vervolg op mijn post van vorige week: ik heb afgelopen weekend weer een taartje gebakken voor Pasen. Nu was de botercrème beter gelukt, zoals je goed kan zien op de foto hieronder. Over versiering was ik wat minder tevreden, maar je kan niet alles hebben… Verder was het natuurlijk een enorme straf of die marsepein op te maken! Nu maar weer een nieuw excuus verzinnen.
Tajine met kabeljauw
March 27, 2013
Deze keer weer een recept, zoals jullie van oudsher van me gewend zijn. Ik heb de tajine er maar weer eens bijgepakt! Nu niet met rund, lam, kip of zeebaars, maar met kabeljauw. Ik heb er couscous bij geserveerd, zoals bij dit gerecht. Ik heb daarvan expres teveel gemaakt; je kunt couscous prima voor bij de lunch bewaren, of als makkelijke maaltijd. Het recept is voor twee personen.
Ingrediënten
- 400 gr kabeljauw, in grove stukken en gekruid met zout en peper
- 1 teen knoflook, fijngesneden
- 1 theelepel gemalen komijn
- halve theelepel chilipoeder
- halve theelepel cayennepeper
- kleine gedroogde chilipeper, fijngehakt
- 1 citroen, waarvan de schil geraspt
- 2 eetlepels olie om in te bakken
- 2 aardappels, in kleine gelijke blokjes
- 2 tomaten, 1 in kleine stukjes gehakt, de ander in schijfjes gesneden
- handvol groene olijven, in kleine stukjes gehakt
- bosje platte peterselie, fijngesneden
- bosje koriander, fijngesneden
- versgemalen peper en zout
Bereiding
- Meng de knoflook, komijn, chilipeper, cayenne peper en gedroogde chilipeper met het sap van de helft van de citroen waarvan je de schil geraspt hebt. De geraspte schil houd je achter voor straks. Breng op smaak met zout en meng dit goed. Laat het een minuut of tien staan, zo trekken de smaken goed in. Verdeel wat van de marinade over de vis zodat deze goed bedekt is, houd de rest achter.
- Verwarm de tajine op middelhoog vuur. Doe de olie in de tajine en voeg de rest van de marinade toe. Doe de gehakte tomaten erbij. Voeg dan de blokjes aardappel toe, de plakjes tomaat, de citroenrasp en de olijven. Meng dit goed, doe er 100 ml water bij, dek af en laat op half vuur staan. Voeg water toe als de tajine te droog wordt, anders kan het gemakkelijk aanbakken. Zorg in ieder geval dat de groenten in de tajine altijd onder een laagje water staan. Roer regelmatig.
- Zodra de aardappel zacht begint te worden, doe je de kabeljauw erbij. Roer voorzichtig door, en laat de vis in ongeveer 5 minuten garen. Strooi er de peterselie en koriander over, en serveer direct.
Vrije tijd
March 22, 2013
Nu dat ik zeeën van tijd heb naast mijn leuke baan, kan ik gewoon dingen bakken omdat ik daar zin in heb. Er is niemand jarig, er is niets anders te vieren – ook het voorjaar nog niet – maar ik had zin om deze taart te maken. En oké, laat ik toegeven: de houdbaarheidsdatum van de marsepein kwam toch wel akelig dichtbij… Ik heb hetzelfde gedaan als mijn eerste marsepeinen taart tijdens de workshop taart decoreren in november 2011. Nu zijn voor de rest van de week mijn handen vuurrood van het kleuren van de marsepein. Tssk…! Maar eh, ik doe ook hele nuttige dingen hoor. Echt!
Comfort food
March 21, 2013
Soms heb je zo’n recept waar je altijd blij van wordt. Ik heb het met dit recept. Ik zit er zelfs aan te denken om het te bewaren voor met kerst, zo’n rijke smaak heeft het. Voor mij valt deze puree onder de noemer comfort food, terwijl ik ‘m vaak maak als er kliekjes zijn, zoals wanneer er salie over is van mijn pompoen plaatpizza, of zoete aardappel van een fritata naar het recept van Gordon Ramsay. Wij eten dit als we luxe willen eten met lamsfilet, maar ook als we doordeweeks met een stukje kip. Je kan er veel kanten mee op! Zorg alleen dat je er groenten bij serveert die niet al te zoet zijn. Neem bijvoorbeeld geen wortel of pastinaak, maar boontjes, broccoli of spinazie. Eet smakelijk!
Zoete aardappelpuree met verse salie
Ingredienten, voor 2 personen
- 2 middelgrote zoete aardappels
- 125 gr mascarpone
- 5 blaadjes verse salie
- versgemalen peper en zout
Bereiding
- Zet een volle waterkoker aan. Schil de zoete aardappel en snijd in gelijke stukjes. Doe ze in een ruime pan, en schenk er kokend water op, vanuit de waterkoker. Zet op hoog vuur, breng het aan de kook en zet het vuur middelhoog.
- Kook de zoete aardappel in ongeveer 20 minuten gaar. Hak intussen de verse salie fijn.
- Stamp de zoete aardappel met een pureestamper fijn. Doe de mascarpone erbij en roer door met een vork, zodat je de nog wat grovere stukjes zoete aardappel fijn maakt. Roer de gehakte salie erdoor en breng op smaak met versgemalen zout en peper.
Verrassingen
March 12, 2013
Nu eens niet een recept, maar een recensie. Van restaurant Fritschy in historisch Delfshaven in Rotterdam. Wij hebben meestal niet veel nieuws te melden op het gebied van restaurants, want als er iets te vieren is, gaan we altijd naar ons favoriete restaurant Soit in Rotterdam of als er iets in Brabant te vieren is, naar de Egelantier. Maar nu had ik een Bongo gekregen voor mijn afstuderen, en die konden we nu – 5 maanden na dato – eindelijk eens verzilveren. Over verzilveren gesproken, toen ik de Bongo erbij pakte toen we wilden gaan betalen, kwam ik erachter dat je je online aan had moeten melden. Dat had ik nog niet gedaan, dus konden we er helemaal niks mee. Lekker goed voorbereid…. Ik moet toegeven, op zulke momenten is internet op je telefoon toch wel handig. Gelukkig zat ik er niet alleen, met mijn internetloze telefoon.
Een belangrijk detail van een Bongo is dat je maar uit een beperkt aantal restaurants kan kiezen. Ik ging netjes zoeken op de site. Er bleken maar liefst vier restaurants in Rotterdam aangesloten te zijn aan dit arrangement. Of beter gezegd: drie. Een van de restaurants kreeg namelijk allemaal 1-en op iens en was inmiddels al gesloten. Die twee feiten hadden vast veel met elkaar te maken. Uit de rest van de restaurants konden we nog kiezen uit twee eetcafes, die “mwa” kregen op iens. We wilden echt een bijzondere plek om iets te vieren, dus die twee werden het niet. Dan bleef alleen nog Fritschy over. Aanvankelijk bezorgde het concept mij rechtopstaande haren in de nek, want ze werken bij Fritschy met “kleine hapjes” en “verrassingsmenu’s”. Daar moet ik eigenlijk nooit veel van hebben. Ik wil gewoon recht-toe-recht-aan, weten wat er op mijn bord ligt, en ook gewoon een gevuld bord, dat ik weet: “Dit is avondeten.” Maar Fritschy kreeg goede cijfers op iens, en het zag er bijzonder uit. Proberen dus maar!
En het was helemaal de moeite waard. Het restaurant heeft de sfeer van een sjieke salon in ouderwetse landhuizen, heel knus en bijzonder, inclusief kroonluchters en druk dessin behang. Het zat er helemaal vol; ook een goed teken. De hapjes waren erg lekker, en ook prima te begrijpen als maaltijd. Toen ik er eenmaal zat, vond ik het idee van een verrassingsmenu ook eigenlijk wel leuk. Toch een manier om dingen te eten die je normaal niet zo snel zou bestellen. Behalve de scheermessen (als enige hapje maakten die niet), hebben we alles op – zelfs zeer malse octopus. De bediening was ontzettend vriendelijk (onze jas werd netjes aangenomen, en bij elke gang werd uitgelegd wat we kregen, en van te voren werd naar dieetwensen en wat je niet lust gevraagd) en ook flexibel. Marc had bijvoorbeeld meer trek dan wat er aangeboden werd, en er werd zonder moeite een extra gang gebracht. Het enige vervelende was dat de gangen al behoorlijk waren afgekoeld voordat ze op tafel kwamen. Verder dus helemaal tevreden. Dit trouwens in tegenstelling tot de mensen van het tafeltje naast ons. Die gasten lieten op een onvriendelijke manier (“Het was niet te vreten”) weten dat het ze niet gesmaakt had, terwijl ze na hun “opbouwende kritiek” geen compensatie wensten van het restaurant. Ik wist niet waar ze het vandaan haalden. Ouderwetse rolleyes zijn hier op z’n plek. Ik weet niet of ik er snel terug zou gaan, omdat ik niet altijd zin heb in verrassingen. Maar als zich weer iets bijzonders voordoet, en ik heb zin in een verrassing, staat Fritschy hoog op mijn lijstje.
En oh ja: Om in de sfeer van de verrassingen te blijven, zo vond ik mijn fiets terug toen we rond 23.00 licht aangeschoten weer naar huis gingen. De vogels uit de omgeving hadden blijkbaar ook lekker gegeten.