Moestuin in de stad

Ik had nog beloofd een foto van de moestuinbak te plaatsen, en dit is nou typisch zo’n geval van: “Lang gewacht, en toch gekregen.”, want hier is ‘ie:

Deze foto is afgelopen juni gemaakt. Toen heb ik er de plantjes in gezet die ik binnen eerst had opgekweekt, vanaf februari/maart.

Ik zal dit weekend nog eens een foto maken van hoe het er nu bij staat, want dat herken je bijna niet meer terug!

Wat ik er tot nu toe al van heb geleerd:

• Nooit zoveel pompoenen/courgettes in de bak (je zal aan de foto die ik nog zal plaatsen zien waarom ;))
• Slakken zijn stom.
• Erwten kan je beter niet verplanten, maar direct uitzaaien.

Ik heb er nog veel meer van geleerd hoor, maar dit schiet me nu even te binnen. Ik vind het echt heerlijk om zo te kunnen tuinieren. En het meest bevredigende is natuurlijk de oogst. Ik kan dan zo ontzettend moeilijk geloven dat ik die zaadjes in de grond heb gestopt, en dat de natuur er dan zoiets moois van maakt. Zoals Marco Pierre White zou zeggen: “Mother Nature is the True Artist.”

Onze peulen, die we bij terugkomst uit Engeland zo konden oogsten:

De peulen waren heerlijk; zo vol van smaak! Dat geldt trouwens ook voor alle andere gewassen die je zelf teelt. Je zult dat je niet kunnen voorstellen als je het niet geproefd hebt; zo anders dan uit de winkel!

We hebben niet alleen groenten gehad; ook vruchten. Dit zijn onze frambozen en een aardbei, in juni:

Bij de aardbei heb ik vals gespeeld, omdat ik wel aardbeien gezaaid heb, maar die doen er blijkbaar ontzettend lang over om echt een plantje te worden. Zo zag dat eruit, ten tijde van het plukken van de eerste aardbei van de (helaas niet zo’n goede) plant die ik bij de AH kocht:

Nu is het plantje al wat groter, maar het zal nog steeds wel even duren voordat het volwaardig is, laat staan hoe lang het nog duurt voordat het plantje vruchten af zal gaan werpen. Maar: Een tuinder is geduldig!