De Engelsen mogen met recht trots zijn op hun Trifle. Dankzij Gordon Ramsay heb ik in Engeland, toen wij in het Lake District op vakantie waren, in totaal drie mooie schalen ervan mogen maken. Omdat het misschien niet eerlijk is om het recept erop te zetten omdat ik het helemaal gevolgd heb, (normaal gebruik ik delen van een recept, voeg ik iets toe of laat ik juist iets weg, of laat ik me door andere recepten inspireren) zet ik hieronder wel de foto’s van mijn poging tot Gordons Trifle. Wil je ‘m zelf ook graag maken? Hij staat in het kookboek 100% Ramsay. Ik vind ‘m verrukkelijk, in ieder geval. Zie hier mijn resultaten:
Enjoy your pudding!
O Regina….. wat was dit toch een lekker toetje! We zouden het ozo graag nog eens willen proeven en dan liefst weer onder gelijke omstandigheden (dezelfde locatie, dezelfde sfeer, gezellig met z’n 5-jes daar boven op die heuvel naast de farm van Mrs. Pannenkoekbil).
Ook leuk bij deze post is het feit (we hopen dat het nu niet te persoonlijk wordt), dat dit gerecht je 2 keer een huwelijksaanzoek heeft opgeleverd. Of je hier blij mee moet zijn weten we niet zo goed, misschien bewijst het alleen maar dat de liefde van de man meestal door de maag gaat!
Heel veel liefs en groeten, J&A
Waaaaaaaaaaaaaaaaah, volgens mij ga je nu toch echt doorslaan…Dit gaat te veel lijken op “professioneel gedrag”. Is het soms zo dat je stiekem, zonder dat iemand het weet, een koksopleiding aan het volgen bent, naast je studie op de Universiteit? Zou me niets verbazen, hoor!
Lieve Regina, ik moet hier tot mijn spijt concluderen dat je ver voorop begint te lopen, als het gaat om kook- -en bakvaardigheden. Nu is het ook wel weer zo dat ik zelden toetjes en taarten maak en die zien er toch meestal wel wat meer spectaculair uit. Maar toch, het neigt hier aardig naar kookpromotiemateriaal ofzo. Alsof je het zo in een duur kookblad had kunnen zien staan. Wees maar trots op jezelf!
Liefs Judith
J&A, dat is geheel wederzijds hoor! Als we dit zouden doen, elke keer als we iets lekkers van elkaar eten, dan zouden we inmiddels al ontelbaar veel ringen in ons bezit hebben, haha!
Judith, hihi! Nou, dat is wel erg veel ‘credit’. Ik ben niet stiekem een opleiding aan het doen en ik moet ook eerlijk zeggen dat alle eer bij Ramsay ligt; ik heb gewoon heel goed naar hem ‘geluisterd’. Bovendien vind ik dat een échte kok zijn eigen recepten helemaal zelf durft te maken, wat eerder durft te experimenteren, zomaar vanuit het niks met de ingrediënten die je lekker vindt aan de slag. En er is wel iemand in huis die dat durft… En ik ben diegene niet 😉 Al zou ik dat wel heel erg graag willen leren. Maar heel erg bedankt voor je lieve complimenten!